Ustawą z dnia 4 października 2018 r. do życia wejdą tzw. pracownicze plany kapitałowe. W kolejnych artykułach postaram się wyjaśnić czym one są, kogo będą dotyczyć oraz czy są one opłacalne dla pracownika.

Zgodnie z art. 3. 1. ustawy PPK jest tworzony w celu systematycznego gromadzenia oszczędności przez uczestnika z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu przez niego 60‑roku życia oraz na inne cele określone w ustawie. Zgodnie z powyższym PPK tworzony jest głównie na cele emerytalne, choć można w zasadzie odkładać w nim pieniądze na dowolny cel. System jest powszechny i dobrowolny. Udział w Pracowniczym Planie Kapitałowym musi być zapewniony przez każdego pracodawcę, który zatrudnia co najmniej jedną osobę, podlegającą obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym do ZUS (czyli nie tylko zatrudnioną na umowę o pracę, ale też np. na umowę zlecenie lub umowę agencyjną).

Inaczej wygląda sytuacja dla osób które ukończyły 55 lat i mają mniej niż 70 lat. W takim przypadku automatyczne zapisanie do PPK nie zachodzi (wpis może zostać dokonany na wniosek pracownika). PPK nie przysługuje natomiast osobom, które mają ponad 70 lat.

PPK obowiązują pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, agencyjnej, o prace nakładcze, członków rad nadzorczych oraz rolniczych spółdzielniach produkcyjnych lub spółdzielni kółek rolniczych. Jeżeli pracownik jest zatrudniony na podstawie jednej z powyższych podstaw i ma mniej niż 55 lat, pracodawca zapisze go automatycznie do PPK. Co ważne, jeżeli osoba prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (tzw. samozatrudnienie) PPK nie obejmie takich przypadków (taka sama sytuacja następuje w przypadku rolników).

Termin przystąpienia do PPK jest zależny od wielkości przedsiębiorstwa które zatrudnia pracowników,  i tak od 1 lipca 2019 r. PPK wchodzi dla podmiotów zatrudniających co najmniej 250 osób na 31 grudnia 2018r., 1 stycznia 2020 r. zatrudniających co najmniej 50 osób, 1 lipca 2020 r. zatrudniających co najmniej 20 osób, a od 1 stycznia 2021 r. dla pozostałych podmiotów i jednostek sektora finansów publicznych.

Teoretycznie można mieć nawet kilkanaście PPK, w praktyce będzie to zwykle jedno konto lub co najwyżej kilka. Jeśli przez cały czas funkcjonowania PPK pracownik zatrudniony jest w jednej firmie będzie miał jedno PPK, ponieważ pracodawca zawiera tylko jedną umowę o prowadzenie PPK z wybraną instytucją finansową. Inaczej wygląda sytuacja, w przypadku zmiany pracy. Wówczas sam pracownik decyduje, czy środki zgromadzone na jego PPK przenosi na PPK kolejnego pracodawcy w formie tzw. ”wypłaty transferowej”. Jeśli nie złoży u pracodawcy oświadczenia o zawartych w jego imieniu umowach o prowadzenie PPK a później nie wyrazi zgody na wypłatę transferową, wówczas środki zgromadzone do tej pory pozostają na dotychczasowym rachunku (lub rachunkach) PPK. To jest właśnie ta sytuacja, która powoduje, że można mieć nawet kilkanaście PPK./PS