Ustawa z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (zwana dalej ,,ustawą”), poza regulacją odnoszącą się do tzw. zwolnień grupowych, normuje również kwestię związaną z otrzymaniem odprawy w ramach zwolnienia indywidualnego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, ze zwolnieniem indywidualnym mamy do czynienia w razie konieczności rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż:

  1. 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
  2. 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
  3. 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników.

Powyższe oznacza, iż do otrzymania odprawy pieniężnej uprawnieni są także pracownicy zwalniani indywidualnie, pod warunkiem, że przyczyny istniejące po stronie pracodawcy są wyłączną przyczyną rozwiązania stosunku pracy, czy to w drodze porozumienia stron, czy też dokonania przez pracodawcę wypowiedzenia umowy o pracę (np. likwidacja stanowiska pracy bądź ogłoszenie upadłości). W konsekwencji, gdy na decyzję pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy miały wpływ też inne okoliczności – leżące po stronie pracownika, odprawa nie przysługuje.

Należy ponadto wskazać, że pracodawca może wypowiedzieć umowę o pracę pracownikom, których stosunek pracy podlega z mocy odrębnych przepisów szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem, pod warunkiem niezgłoszenia sprzeciwu przez zakładową organizację związkową w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o zamierzonym wypowiedzeniu.

Pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach zwolnienia indywidualnego, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.

Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, zaś jej wysokość nie może przekraczać kwoty
15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy./ AK